Hoi allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hier is dan eindelijk ons reisverslag 2.0. Na 10.000 km over land gereden te hebben en daarmee 22 staten te hebben doorkruist, hebben we na 7 weken toch het mooie Canada en USA moeten verlaten. Inmiddels zijn we vele ervaringen rijker en helaas wat illusies armer (Vegas). Op het moment van schrijven bevinden we ons in Auckland en hebben we een dag geskipt door het tijdsverschil en de datumgrens die we overgestoken zijn. Maar even terug in de tijd...

Na de fijne kamergenoten in Montréal was onze volgende stop Toronto. De leukste stad die we hebben bezocht in Canada en de stad waar we onze sportkennis op peil hebben gehouden. Zo waren we kind aan huis bij een sportsbar genaamd 'The Tilted Kilt'. De naam van de kroeg was niet geheel toevallig tot stand gekomen, daar de dames schaarsgekleed in Schotse klederdracht rondliepen; kniekousen, zeer korte rokjes en diep uitgesneden decolletés. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat sport bijzaak was geworden ;)!
De dagen erna vertoefden we bij de Niagara Falls. Ondanks de matige hoogte van de watervallen waren we positief verrast. Vooral de Horseshoe Falls aan Canadese kant zijn erg de moeite waard. Tevens aan te raden is de Maid of the Mist tour, die je per boot onder aan de watervallen brengt. Let wel op, je loopt er als gruwelijke joker bij met je gekleurde raincoat.
De laatste serieuze stop voordat we naar Calgary zouden vliegen was Chicago. Hier hebben we geslapen in het IHSP hostel in een buitenwijk van Chicago. Een erg leuk hostel waar we veel leuke mensen hebben leren kennen. De eerste avond belandden we dan ook met die mensen in een of andere donkere punk/rock underground club, 'da kende mar meegemaakt hebbe'. Als afsluiter van een mooie avond besloten we nog wat te karaoken op het dakterras met als hoogtepunt de klassieker 99 Luftballonne van Nena, die luidkeels werd meegeblèrd. Dit terwijl er geen enkele Duitser in de wijde omgeving te bekennen was.
De volgende dag voerde de kater de boventoon, gezien het feit dat de gehele nacht alle hulpdiensten de straat recht onder ons raam gebruikten als wedstrijd circuit voor de snelste wagen met de meeste herrie. Desalniettemin vonden we onszelf 's avonds weer terug aan de dranktafel, waar we mooie spellen als Mushroom hebben geleerd. Daarna nog een club in downtown ingedoken om de volgende dag vermoeid het vliegtuig in te stappen voor een korte vlucht, althans dat dachten we. Er was namelijk een grappenmaker die brand had gesticht in de controletoren om vervolgens zelfmoord te plegen. Zelfmoord was mislukt, echter had de brand genoeg schade aangericht om het gehele airport in lockdown te gooien. Onze vlucht werd twee keer gecancelled en na in een vier uur durende wachtrij te hebben gestaan kregen we een vlucht in de namiddag toegewezen, die vervolgens weer drie keer met 1 uur werd vertraagd. Kortom, een totale vertraging van 13 uur. We voelden ons als Tom Hanks in de film 'The Terminal'; kaartje leggen, zeveren tegen het vliegveldpersoneel en slapen op heerlijk zachte wachtbanken.
Na 's nachts te zijn opgehaald door Leon en Ferry zijn we met zijn vieren verder gegaan. Al snel kwam één van de hoogtepunten van de reis, namelijk de Icefield Parkway die tussen Banff en Jasper loopt. Een 200 kilometer lange, slingerende weg tussen de hoge bergtoppen van de Rocky's met adembenemende uitzichten en turquoise-groene meren. Een absolute aanrader voor iedereen!
Na een paar dagen Vancouver, hadden we een lange reis voor de boeg naar de volgende stop. We moesten onderweg ook nog de auto omwisselen in Seattle om hoge drop off-kosten te voorkomen. Vlak voor de wissel sloeg het noodlot toe: de plotselinge file voor ons kon niet meer worden ontweken door Ferry. Zodoende klapten we met redelijke snelheid op de voorganger, die vervolgens tot onze grote verbazing met ingedeukte bumper rustig zijn weg vervolgde zonder te stoppen. Na een wisseling van bestuurder besloot Ferry de autoverhuurder te contacten om het een en ander door te spreken. Op de vraag van de telefoniste of iedereen oké was, sprak Ferry de legendarische woorden "Niemand is ongedeerd". Voordat alle hulptroepen hierdoor uitgerukt waren, was de fout hersteld en werd verteld dat wel degelijk iedereen ongedeerd was.

Een nieuwe auto rijker kwamen we aan in Yellowstone. Wat een bijzonder park! Dit park herbergt naast een grote diversiteit aan wildlife onder andere vele hotsprings en geisers en een erg mooie canyon. Er werd ons verteld dat we met wat geluk wel een zwarte beer zouden kunnen spotten. Na enige Bear Grylls praktijken is de teller bij ons blijven steken op 14 beren, waarvan zelfs 5 grizzly's. Op een gegeven moment zagen we boven op een berg in de verte twee grizzlyberen, een moeder en een jonkie. Ze verdwenen helaas al gauw uit beeld, waarop alle gestopte toeristen verder gingen. Ranger Ferry hoorde echter nog iets ritselen en we besloten nog even buiten de auto polshoogte te nemen. De beren kwamen uit een bosje en renden plotseling in volle snelheid de berg af, richting ons. Aangezien deze beren niet bekend staan om hun zachtaardig karakter, vluchtten we allemaal de auto in. Er gebeurde iets ongewoons: de beren stopten en liepen rustig verder over de weg voor ons. In pole position reden we achter de beren aan, die ons 5 à 6 minuten vergezelden. Een erg mooie ervaring!

Voordat we naar het grote pretpark in Vegas gingen, pakten we eerst nog wat natuurlijk schoon mee in de vorm van Antilope en Grand Canyon. Antilope was als nieuwe canyon voor ons erg mooi en Grand Canyon was als vanouds adembenemend met haar mooie zonsondergang.
Voor de derde keer werd Vegas bezocht en het blijft toch een grote aantrekkingskracht hebben. Na wat mooie dagen kwamen we er uiteindelijk achter dat die eenarmige bandiet toch niet ging uitkeren en dat we beter met de staart tussen de benen naar San Diego konden gaan.
Na het drukke en hectische Vegas waren we wel toe aan de laidback sfeer van San Diego. Wat een heerlijk klimaat, wat een heerlijke mensen en wat een heerlijke stranden. Hier hebben we overdag voornamelijk lekker rustig aan gedaan in de buurt van de stranden en ' s avonds wat biertjes gedaan in de plaatselijke barretjes.
Eindpunt van onze reis door dit continent was het grootse Los Angeles. Volgens velen een stad waar ze weinig mee hebben. Toch hebben wij ons voor de tweede keer weer uitermate goed vermaakt. Chillen en mensen spotten op Venice Beach en de Santa Monica Pier, flaneren op Rodeo Drive en sterren kijken op Hollywood Blvd. Bram, dit keer zijn we wel dicht bij het sign weten te komen en ook nog zónder bedreigd te worden met een shotgun door iemand die net tussen zijn 6 planken uit is gekomen.

Het luxe leven in Amerika hebben we achter ons gelaten en nu gaat het echte backpackersleven beginnen. We hebben erg zin in Australië!!

Groeten daar en vergeet jullie niet warm aan te kleden!