Aussie

Hi lads and birds,

We schrijven dit verslag op wat eigenlijk voor ons beiden de helft van onze reis zou moeten zijn, maar niets is wat het lijkt. Later meer hierover. Na het afscheid van Leon en Ferry en de daaropvolgende 13 uur-durende vlucht naar Auckland begon hier dan eindelijk ons backpackersbestaan. Over Auckland zelf kunnen we redelijk kort zijn; er was geen zak te beleven. Hierbij moet wel de kanttekening geplaatst worden dat we hier verbleven van een doordeweekse maandag t/m woensdag (voor de taalkundigen onder ons; ja dit pleonasme is bedoeld) en dat het voornamelijk regende. Desondanks hebben we hier toch 2 mooie avonden gehad. Ėén van deze avonden kregen we een privé-optreden van de plaatselijk wannabe Tupac die, zoals wij aan het begin van de avond al vermoedden, niet helemaal honderd was. Deze blanke man, met bandana en gelakte teennagels, verzorgde voor onze groep de muziek en het entertainment. 's Nachts werd onze Tupac het hostel uit geknikkerd omdat hij een uur lang op de rand van zijn bed zittend naar een Duits stelletje aan het staren was.

Na wederom een uitstekende vlucht met Air New Zealand kwamen we aan in Cairns. Hier hebben we Bas ontmoet, een vriend van Ralf uit Nederland, die de komende 4 weken met ons mee zou gaan reizen door Australië. Cairns, tja... het Lloret de Mar van Australië, met als enige verschil dat daar wel iedereen boven de 18 is! We hebben ons dan ook uitstekend aan weten te passen aan de manier van leven; 's middags chillen aan the lagoon (een groot openbaar zwembad met zandstrand aan de rand van de oceaan, omdat in deze oceaan niet gezwommen mag worden door de aanwezigheid van krokodillen) en 's avonds opstap. Dit leventje hebben we een dag of 5 vol weten te houden waarna we doorgingen naar Mission Beach. Hier zaten we in het leukste hostel waar we tot nu toe in hebben gezeten, genaamd Absolute backpackers. De eerste dag hier stonden er twee activiteiten op het programma; de grote walibi tour en het tafeltennistoernooi. De eerste walibi werd al snel gespot. Terwijl wij in het busje zaten te zeveren met onze medebackpackers schepte de chauffeur een kleine walibi met dusdanige snelheid dat deze vastgeplakt zat aan het asfalt. Het enige wat we nog konden doen voor het arme beestje is 'm in de berm leggen. Gelukkig hebben we daarna nog wel veel levende walibi's gezien. Het pingpingtoernooi werd trouwens binnen gesleept door Mark, die in de finale afrekende met Ralf. De gewonnen fles wijn werd uiteraard gedeeld. De volgende dag werd er gevoetbald op het prachtige strand en in de 32 graden celsius warme zee gezwommen. In de avond stond een tour door een rainforest op de planning. Hier zagen we o.a. een python, schildpadden, harige spinnen, kikkers en een witte rat ter grootte van een kat.

De volgende stop was een opwarmer voor New year's eve, namelijk het Australisch antwoord op de Thaise full moon party. Deze party werd gehouden op Magnetic island. Door wat foutieve informatie stonden we iets te vroeg (lees: 3 uur) op het festivalterrein. We lagen er dan ook al vanaf voordat het feest daadwerkelijk losbarstte. Al met al hebben we onszelf toch letterlijk en figuurlijk staande weten te houden en lag de eerste niet voor 6 uur 's ochtends in bed. Wat een feest!

Onze eerste echte meerdaagse tour stond hierna op het programma: the Whitsunday islands! Vol goede moed, bezweet en bepakt met 20 liter goon, stonden we om 2 uur paraat bij the Pride of Airlie, een catamaran, om samen met 45 anderen te vertrekken. Het fenomeen goon betreft hier enige uitleg. Volgens wikipedia is goon wijn verpakt in een zak. Er staat echter niet bij dat het de meest goedkope en meest afschuwelijke variant is die er bestaat. Waarom men het dan drinkt? Het is de enige alcoholische optie die betaalbaar is, bier kost al gauw 1,5 euro per flesje in de bottleshops. Eerlijk is eerlijk: na een paar glazen drinkt het weg als appelsap. Terug naar de Whitsundays. Deze eilandengroep staat bekend om hun parelwitte stranden met als hoogtepunt Whitehaven Beach. Op de eerste volle dag moesten we vroeg uit de veren om te vertrekken naar dit strand. Al vroeg werd op de boot onze muziek aangeslingerd en de goon geopend. Het was namelijk 3 uur varen alvorens we daar 2 uur zouden verblijven. Erg mooi, maar niet wat we verwacht hadden. De middag begon op een mooie snorkellocatie. Hierna werd de sfeer op de boot steeds jovialer, mede door de goon. De karaoke-avond en de aansluitende afterparty in onze kamer waarbij iedereen aanwezig was, zullen ons nog lang blijven heugen! Op een onbewaakt moment aan de rand van het zwembad werd Ralf door een Engelse variant van Marijke Helwegen in ditzelfde zwembad geduwd. Ze had echter niet in de gaten dat Ralf zijn telefoon en portemonnee nog in zijn broekzak had zitten. Het Australische geld bleek wel waterproof te zijn, zijn telefoon helaas niet meer. Na de nodige commotie ging iedereen te bed en we hopen dat de verzekering zijn werk doet.
Met een zware kater en 3 uur slaap toch om 7 uur opgestaan voor een mooie hike van 4 km, want ja 's avonds een vent.. 's Middags, weer terug aan het vaste land, hebben we als zwervers geprobeerd wat bij te slapen aan de lagoon. Gewikkeld in onze handdoeken trotseerden we de wind en probeerden we de dag te overbruggen door wat te slapen, gezien we 's avonds om 12 uur pas de overnight bus hadden naar de volgende bestemming.

In Agnes Water kreeg Ralf het verschrikkelijke bericht dat zijn tante na een lange en dappere strijd tegen kanker was overleden. Dit waren erg moeilijke dagen en we hebben dan ook niet veel dingen gedaan. Ralf pakte tussendoor wat tijd voor zichzelf en daarnaast was het wat op het strand rondhangen en uitrusten.

Fraser Island zou onze volgende meerdaagse tour gaan worden. 'Lastminute' Werts en van der Donk dachten die nog wel even 2 dagen vantevoren vast te kunnen leggen, wat uiteindelijk 5 dagen later pas kon. Hierdoor waren we genoodzaakt 4 dagen in Hervey Bay te verblijven, de opstapplaats voor de tour. Deze dagen stonden voornamelijk in het teken van wachten, dus hebben we maar gevoetbald in onze 3x3m kamer, een kappertje gepakt en goon gedronken.
Op 11/11 was het dan zover, midden in de nacht opgestaan om met afgeladen volle jeeps richting Fraser te vertrekken: 3 dagen en 2 nachten lang op het eiland rondcrossen in 3 4x4 jeeps van 8 personen per jeep/groep en kamperen in een kamp met tentjes, zonder toilet of douche. Onze groep bestond naast ons uit 3 Engelse vriendinnen en een Engels stelletje. Als kampeerders pur sang dachten we het allemaal voor elkaar te hebben: het vlees voor de BBQ was geregeld, de overige boodschappen hadden de vrouwen van de groep gehaald en wij hadden er natuurlijk voor gezorgd dat er een shitload aan goon en bier voor onze groep naar het eiland ging. Waar we echter niet aan hadden gedacht, is dat je bij kamperen ook meestal zelf kampeerspullen mee moet nemen. Zodoende sliepen er die nacht 3 van de 24 mensen op een kale mat zonder deken of kussen. Vindingrijk als dat zij waren, fungeerde een opgeblazen lege zak goon als provosorisch kussen. Onze nekken konden de volgende ochtend dan ook uit de 45 graden hoek worden getrokken.
De dagen op Fraser bestonden afwisselend uit het offroad rijden in de jeeps en het zwemmen in allerlei schitterende meren. 's Avonds werd de BBQ door Bas en Piers aangeslingerd, bereidden de dames de salade voor en probeerden Mark en Ralf zoveel mogelijk hun snor te drukken. Al met al een goede taakverdeling dunkt ons. Na het eten werd de groep op sleeptouw genomen door ons feestteam. Legendarisch was vooral de eerste avond, waarbij het hele kamp op zijn kop stond. De drank vloeide rijkelijk en de Nederlandse drankspelletjes deden veel mensen de das om. De volgende ochtend werden we al vroeg luidkeels gewekt door tourleider Geoff. Iemand had met een klein borreltje teveel op Geoff's 4x4 verplaatst en was hierbij de sleutel kwijtgeraakt. De sleutel werd die ochtend na lang zoeken nog wel gevonden, de dader echter niet. Volgens mij waren wij het niet.....
Fraser was in 1 woord fantastisch en ons hoogtepunt van Australië!

Next stop: Brizzy. Deze stad was volledig lamgelegd door de G20 top in datzelfde weekend, niet gek veel te doen dus. Elke hoek van de straat werd bemand door politieagenten, straten waren afgezet en locals waren de stad ontvlucht. Een mooie one-man-show van Bas en een gezellige avond met Moenja en Hannah (bekenden van Mark) heeft Brisbane ons uiteindelijk opgeleverd.

Onderweg vanuit Brisbane naar Byron Bay hebben we Surfers Paradise voor 2 dagen aangedaan, maar het was ons toch vooral te doen om het laidback en chille surfstadje Byron Bay. Helaas konden we hier niet langer blijven dan 5 nachten.
Overdag speelde het leven zich vooral af op het strand. In Byron hebben we onder leiding van leraar Bas onze eerste golven op een surfboard weten te pakken. Met wat vallen en opstaan ging het niet slecht voor de eerste keer. Heerlijk om lekker op je board op het water in de zon te dobberen en te proberen een golf te pakken, wat overigens wel harder werken is dan we hier doen voorkomen. Daarnaast hebben we ook aan een voetbaltoernooi op het strand meegedaan, met ons eigen Team Holland: 3 andere Nederlandse mannen hadden zich bij ons team gevoegd. Helaas werden we in de halve finale door beren uit Zweden fysiek het veld uitgeschopt. Later, met een biertje in de hand, bleek dat ze naar deze tactiek waren veranderd nadat ze door ons in de eerste helft van de mat werden getikt. Al met al toch grappig om mee te doen.
Uitgaan kun je in Byron ook prima, met vele barretjes waar het elke dag feest is. De eerste avond dat we het uitgaansleven in Byron gingen verkennen zullen we ook niet snel meer vergeten. Ralf moest helaas verstek laten gaan omdat hij zijn paspoort en rijbewijs achter slot en grendel had liggen en dus geweigerd werd bij een club vanwege het gebrek aan identificatie. Bas en Mark hadden een mooie avond en liepen nietsvermoedend richting hostel. Een groep aboriginals vond het nodig ons te belagen en uit het niets kreeg Bas een volle vuist van een vrouw tegen zijn hoofd aan. Wij besloten terug te keren naar het hostel en waren net op tijd binnen voordat deze groep van inmiddels 6 a 7 aboriginals bierflesjes over de schutting begon te gooien. Hierbij raakten ze de voorruit van het busje van het hostel en deze lag dan ook aan diggelen. Alsof ze al iets gehoord hadden stormden er ineens 15 mannen uit het hostel naar buiten om de dronken abo's een koekje van eigen deeg te geven. Politie erbij, abo's een nachtje brommen en wij heerlijk slapen in onze 16 bed mixed dorm.
In Byron moesten we helaas ook afscheid nemen van Bas. Hij heeft namelijk een working holiday visum en blijft in Australië om over een paar maanden te gaan werken. Bas, bedankt voor een toptijd. Die doen we misschien mooi nog eens over in Azie ;)! Een hele fijne tijd in Australië gewenst en pas op met die uitsmijters hè. .!

Onze laatste etappe in dit mooie land was Sydney. Na eerst twee dagen in Manly te hebben doorgebracht kwamen we aan in het Elephant Backpackers hostel. Sydney heeft op ons een hele goede indruk achter gelaten. Een drukke, maar ook een hele sportieve en schone stad. We hebben hier zoveel kilometers gelopen dat we de spreekwoordelijke blaren op onze voeten hadden. Ook de kustroute van Bondi beach naar Coogey beach is zeer de moeite waard.

Met pijn in ons hart hebben we Australië verlaten. Wat een mooie tijd hebben we hier gehad! We hebben hier zoveel gelachen en zoveel leuke mensen leren kennen. Dat we hier terug gaan is een feit, het hoe en wanneer moeten echter nog ingevuld worden. Zoals beloofd zouden we nog even terugkomen op de eerste alinea. De geldboom van Mark reikt niet zo hoog als gedacht waardoor hij noodgedwongen in januari terug moet keren. Ralf zal zijn reis 'gewoon' vervolgen en hoogstwaarschijnlijk eind februari huiswaarts keren. Het is niet anders! Gelukkig hebben we, voordat onze wegen splitsen, nog heel wat leuke en mooie dingen op de planning staan, dus maak je geen zorgen over ons!!

Momenteel zitten we in het broeierige Singapore. De moesson raast hier in november en december overheen zodat het bijna elke dag pijpenstelen regent. Gelukkig voor ons hebben we genoeg regenjassen bij ons ;).

We houden jullie op de hoogte!

Groeten Ralf en Mark